Doğum Yeri: Dersim – Hozat – Pakire Köyü (Dalören)
Doğum Tarihi: 1980
Ölümsüzlük Yeri: DERSİM, HOZAT, ERGEN KÖYÜ KIRSALI
Ölümsüzlük Tarihi: 6 MART 2000
Kod Adı: Mahir
Konumu: Sempatizan – Savaşçı
ENVER AY
Aile çevresinden dolayı, küçük yaştan itibaren devrimcilerle büyüdü. Babası MKP davasından cezaevindeyken, baskıyı daha yakından tanıdı. İstanbul’dan 1998’de gerillaya katılan Enver Ay, kısa süren gerilla yaşamı boyunca, örnek bir kişilik sergiledi.
……Merhaba Sevgili Abi!
Zaman nasıl da akıp geçiyor. Bir yılı daha geride bırakıyoruz. Koca dört yıl geçti. Her biri birbirinden sancılı ve bir o kadar da umut dolu; her biri birbirinden daha acılı ve bir o kadar da yaşam dolu, koca dört yıl..
Bir yanımız sensizliği yaşarken, bir yanımız seninle yaşamın tam ortasındaydı. Ayrılıkları, birliktelikleri bu dört yıl içinde ögrendik.
Bir çelişki girdabı sevgili abim. Kulaç atarken her anı bize yaşamı, yaşamayı, yaşatmayı öğretti… Işte tam da bu noktada “birden ayrıldık” demek haksızlık olmaz mı? Hem sana, hem bize…
Gidişin ise bir Ağustos günüydü… Yüreğin sevdayla dolu kanatlanıp uçmuştun dağların doruklarına.
Çok şey değişti sen gideli. Keşke görebilsen biz kardeşlerini, nasıl da büyüdük ve değiştik. Sana verdiğimiz sözleri hatırlıyor musun? Biz hiç unutmadık. Bir görev, bir sorumluluktu bizler için. Yerine getirmiş olmanın mutluluğu var içimizde.
Aramızda bir küçük kardeşimiz var tam olarak yaşadıklarına anlam veremeyen. Ama o da öğrenecek, anlamlandıracak. Senden her bahsettiğimizde hissediyorum yüreğini, acıyor, gözleri doluyor; ama biz üzülmeyelim diye belli etmemeye çalışıyor. Çocuk gözlerindeki olgunlukla bize örnek oluyor.
Dağlar seni ne kadar da güzelleştirmiş, geliştirmişti. Ilk karşılaştığımız ki halin gözlerimizden, yüreğimizden hiç silinmedi. Hala aynı yoğunlukla yaşıyoruz, düşündükçe. Inancın, cesaretin, her şeye inat dayanıklılığın yansımasıydı, bizi dik ve dayanıklı kılan. Ama tüm bu gördüklerimizin dışında, bir de hissetmiş olduğumuz acı ve özlem dolu yüreğinin gözlerine yansımasıydı ki bir parça daha alıp götürmüştü bizden. Dilimiz tutulmuştu. Her şey gözlerimizde şekillenmişti. Özlem yüklüydük. Doyasıya sarılmak, koklamak, öpmek vardı. Yüreğimizdeki özlemdi aramızdaki engel…
KARDEŞİN
SARI SAÇLI ÇOCUK
“…
Mahirim Mahirim
Güneşim ayım
Gözlerimin ışığı
Dizlerimin feri Mahirim
Ben yaşlandım
Sen tez büyüdün çocuk
Ömür bir hayal derlerdi de
Ben mi unuttum
Bir kızın minnacık ellerinden tuttun mu
Dokundun mu saçlarına
Al kına yakacakken parmak
uçlarına
Kahpe kurşunlara yar oldu bedenin
…
Bir düş olsun
Ne olur bir düş
Uykudaymışım
Kabuslara düşmüş
anafora tutulmuş
Kan revan içinde uyanayım
Ne olur Mahirim vurulmasın
Gelen telefon yalan olsun
Ne olur yalan olsun…
Mart 2000 N.Aslan
